Τα σημειωματάριά μου, είναι τα αγαπημένα μπλοκάκια, που με συνοδεύουν παντού, σε μετακινήσεις κοντινές ή μακρινές, στα ταξίδια ή στις εκδρομές κι ακόμα στην "Αίγλη" του Ζαππείου, όπου πίνουμε το καφεδάκι μας τα ηλιόλουστα χειμωνιάτικα πρωϊνά ή στην Καστέλλα, στο "Πανόραμα", τ\' απογέματα με το ηλιοβασίλεμα, κι είναι οι καλοί φίλοι που τους εμπιστεύομαι τις σκέψεις μου, τις πίκρες και τις χαρές, τις συγκινήσεις μου από παλιά ή καινούρια ερεθίσματα.
Τ\' αγαπώ τα σημειωματάριά μου. Και πολλές φορές τα ξεφυλλίζω, διαβάζω μερικές αράδες, μερικές σελίδες, και ξαναζώ γεγονότα και συναισθήματα, σα να \'ναι τούτη τη στιγμή.
Πριν λίγο καιρό, μάζεψα μερικά παλιά και νέα γραψίματα, που τα χωρίζουν πολλές φορές και 18 χρόνια γραφής.
Τα ταξινόμησα σε τέσσερις ομάδες, ενότητες όπως τα λέμε.
Και έτσι έχουμε:
Την πρώτη για τα "καθημερινά", τα μικρά της ζωής, που δεν είναι ωστόσο μηδαμινά.
Τη δεύτερη με αναμνήσεις του πολέμου και της κατοχής, που δε θα \'θελα να ξεχαστούν.
Την τρίτη από αυτά που ζούμε σήμερα, τα "τωρινά", και την τέταρτη με το "φανταστικό", για τα μελλούμενα, που γράφτηκε πριν 10 χρόνια, μεσ\' τη μαύρη νύχτα της χούντας, ελπίδα πως θα ξαναβρούμε το ανθρώπινό μας πρόσωπο.
Η ζωή δε μ\' απογοήτεψε.
Κλεοπάτρα Πρίφτη